Świat błędów

Ważne rozróżnienie: kult sukcesu i perfekcji lub atmosfera prawdy, w której dajemy sobie prawo do błędów, a zarazem ujawniamy je, korygujemy, uczymy się. W nowoczesnej organizacji takie podejście jest wręcz konieczne. Nasze firmy mają być bardziej jak laboratoria niż fabryki.

Jacek Santorski

W swojej pracy dyplomowej w Akademii Psychologii Przywództwa zgłębiałam świat błędów. Dzielę się dziś z Państwem krótkim tekstem na temat moich rozważań.

Muzyka klasyczna i harmonia są utożsamiane z pięknem i doskonałością. Zawodowi instrumentaliści niechętnie przyznają się do pomyłek, boją się ich. Często wiążą się one z obniżeniem samooceny, wstydem, poczuciem winy. Wszystkie niedociągnięcia są słyszalne, a wpadki pamięciowe są zwyczajnie niedopuszczalne. Jeden mały błąd może wyeliminować z konkursu i zaprzepaścić możliwość rozwoju dalszej, dobrze zapowiadającej się kariery. Błąd zasługuje również na karę – zazwyczaj jest nią jeszcze intensywniejsze ćwiczenie na instrumencie, doprowadzające organizm na skraj fizycznego wyczerpania. W środowisku muzyki klasycznej panuje kult sukcesu i perfekcji. Nie rozmawia się o tym, co się nie powiodło. W pracy w organizacji nie jest to takie oczywiste, o popełnionym błędzie możemy dowiedzieć się dopiero po kilku miesiącach albo nie dowiedzieć się wcale. Kultura muzyczna gani za błędy, kultura organizacji pozwala o błędach rozmawiać, pozwala wyciągnąć z nich wnioski, czegoś się nauczyć.

Błąd to nie koniec świata, czasem to początek czegoś fantastycznego.

Polecamy Wam śledzenie aktywności p. Karoliny na jej profilu LinkedIn oraz jej fundacji.