Randy Pennington to nagradzany autor, mówca i czołowy ekspert w dziedzinie wspierania organizacji w osiąganiu pozytywnych wyników w świecie pełnym niepewności, złożoności i zmian. Jest uznanym myślicielem i inspiratorem dyskusji na temat strategii, które pozwalają organizacjom odnosić sukcesy.
“Przez lata popełniałem błąd.
Pamiętam, jak to powiedzenie przypisywano Archimedesowi: „Daj mi dźwignię wystarczająco długą, a poruszę świat.”
Dokładniejsze przypisanie brzmi: „Daj mi dźwignię wystarczająco długą i punkt podparcia, na którym ją umieszczę, a poruszę świat.” (ang. “Give me a lever long enough and a fulcrum on which to place it, and I shall move the world.”)
Dodanie te siedem słów zmieniło sposób, w jaki postrzegam strategię jako czynnik napędzający osobisty i organizacyjny sukces.
Dźwignia – to nie tylko fizyka
Dla przypomnienia, dźwignia to starożytna zasada fizyki służąca do amplifikacji wysiłku. Bez niej inżynieryjne cuda starożytnego Egiptu, Mezopotamii i Grecji byłyby niemożliwe.
Jak wiele słów, „dźwignia” została zaadoptowana do innych celów. Jest synonimem siły, wpływu lub kontroli. Jest także używana jako czasownik, opisujący akcję, która maksymalizuje naszą przewagę.
Możemy wykorzystać dźwignię (a tym samym dźwignie) w nieskończonej liczbie sposobów: kredyt, dług, umiejętności, lokalizacja, technologia, talent, kultura organizacyjna, rynek, pojemność, a nawet obrazy cyfrowe.
Z pewnością istnieją inne, ale rozumiesz, o co chodzi. Nasze zainteresowanie znalezieniem i wykorzystaniem odpowiednich dźwigni, które pozwolą poruszyć nasz świat, czasami wydaje się obsesyjne.
Zerknijmy na Archimedesa inaczej.
Jeśli postrzegamy nasz cel jako świat, który chcemy poruszyć, wtedy wysiłek i czas stają się naszą dźwignią.
Nauczyliśmy się, że wydłużenie naszych dźwigni poprzez inwestowanie niekończących się godzin, pokonywanie przeszkód i wiarę, że sama wytrwałość w końcu poruszy nasz świat, to droga do sukcesu.
Wydłużenie dźwigni wysiłkiem i czasem często nie wystarcza. Nawet najdłuższa dźwignia nie wykona zadania bez odpowiedniego punktu podparcia, umieszczonego w odpowiednim miejscu w odpowiednim czasie.
Strategia jest punktem podparcia, który określa, jak skutecznie wysiłek przekłada się na wyniki. Dobrze umieszczony punkt podparcia pozwala osiągnąć ogromny wpływ przy znacznie mniejszym wysiłku. Odpowiedni punkt podparcia – czy to wybór odpowiedniego rynku, skupienie się na działaniach o dużym wpływie, czy wykorzystanie kluczowych relacji – amplifikuje nasze wysiłki i przyspiesza sukces.
Historia dowodzi tego punktu. Innowatorzy, przedsiębiorcy i liderzy, którzy zmienili świat, nie tylko ciężko pracowali. Mądrze ustawili swoje punkty podparcia, wykorzystując myślenie strategiczne, aby wzmocnić swój wpływ i efektywność.
Czas i ciężka praca są niezbędne, ale zapytaj siebie, zanim będziesz wciąż popychać do przodu: Czy odpowiedni punkt podparcia jest w odpowiednim miejscu? Jeśli nie, przestaw go.
Znalezienie odpowiedniego punktu podparcia to brakujący element, który pozwala przekształcić wysiłek w wykładniczy postęp, pomagając Ci poruszyć świat – nie siłą, ale geniuszem.”
Punktem podparcia jest często osoba – wpływowa, z którą ludzie się liczą, której autorytet ma znaczenie – jej zgoda, wsparcie, aprobata projektu decyduje o wykorzystaniu dźwigni – dostatecznie długiej by „unieść” wpływ – np. gdy wprowadzaliśmy na rynek Akademię Psychologii Przywództwa – niezależnie od stanu przygotowań, programu, mojego możliwego wpływu, był prof. Witold Orłowski, który mi/nam zaufał i złożył podpis pod umową między państwową Szkołą Biznesu i prywatną firma Values. Inny przykład – ustawa o fundacjach rodzinnych stała się punktem podparcia dla „lewaru” usług prawniczych, doradczych, psychologicznych dla firm świadczących usługi dla biznesu rodzinnego – dlatego kilka firm prawniczych i doradczych dokonało poważnego wysiłku na rzecz przeprowadzenia tej ustawy – praca nad konstytucją rodzinną staje się też lewarem zmiany korzystnym, potrzebnym firmie, aby w pełni czerpać z dobrodziejstwa tych rozwiązań. Potrzebny „ustawowy” punkt podparcia.
JS
Oryginał tekstu znajdziesz na blogu Linked In Randy Penningtona.